Aktualne badania w Twoim województwie
Nie od dziś wiadomo, że odpowiednia dieta oraz regularna aktywność fizyczna odgrywają kluczową rolę w zapobieganiu chorób sercowo-naczyniowych. Japońscy naukowcy dowiedli ponadto, że tempo spożywania posiłków ma wpływ na powstawanie zaburzeń zdrowotnych charakterystycznych dla zespołu metabolicznego niezależnie od stężenia glukozy we krwi u badanych pacjentów.
Wolno, średnio, szybko?
Badania zostały przeprowadzone z udziałem 7272 mieszkańców Japonii w wieku ≥ 40 lat. W projekcie wzięli udział ochotnicy z prawidłową i nieprawidłową glikemią na czczo oraz ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2. Zadaniem uczestników badania było wypełnienie kwestionariusza częstotliwości spożycia wybranych produktów spożywczych oraz ocena tempa spożywania posiłków według kryteriów: wolne, średnie, relatywnie szybkie, bardzo szybkie.
Dowiedziono, iż mężczyźni znacznie szybciej spożywają posiłki niż kobiety, a wraz z wiekiem tempo spożywania posiłków maleje bez względu na płeć. Zaobserwowano, że niezależnie od stężenia glukozy we krwi u wszystkich pacjentów tempo spożywania posiłków było wprost proporcjonalne do:
- BMI,
- Obwodu talii,
- Stężenia HbA1c we krwi,
- Skurczowego ciśnienia krwi,
- Cholesterolu frakcji LDL i triacylogliceroli we krwi.
Szybkie spożywanie - szybkie tycie
Badacze sugerują, że szybkie spożywanie pożywienia znacząco zwiększa ryzyko powstawania nadwagi i otyłości, nawet przy odpowiednio zbilansowanej diecie. W warunkach fizjologicznych indukowana żuciem histamina hamuje pobieranie pokarmu działając na ośrodek głodu i sytości znajdujący się w podwzgórzu. U osób, które szybko spożywają posiłki żucie pokarmu jest ograniczone, co może pośrednio przyczyniać się do przyrostu masy ciała. Wcześniejsze badania wykazały, że szybkie spożywanie pożywienia prowadzi do obniżenia poposiłkowego stężenia hormonów jelitowych hamujących łaknienie, takich jak peptyd YY i glukagonopodobny peptyd 1. W konsekwencji uczucie powstawania sytości jest opóźnione.
Badania dowodzą, iż wolniejsze tempo konsumpcji jest pomocne w redukcji masy ciała u pacjentów z cukrzycą i obok zbilansowanej diety powinno stanowić istotny element leczenia niefarmakologicznego.
Oprac.: dietetyk mgr inż. Sylwia Biegańska-Hensoldt
Źródło: Impact of eating rate on obesity and cardiovascular risk factors according to glucose tolerance status: the Fukuoka Diabetes Registry and the Hisayama Study. T. Ohkuma, H. Fujii, M. Iwase , Y. Kikuchi, S. Ogata, Y. Idewaki, H. Ide, Y. Doi, Y. Hirakawa, N. Mukai, T. Ninomiya, K. Uchida, U. Nakamura, S. Sasaki, Y. Kiyohara, T. Kitazon, DiabetologiaClinical and Experimental Diabetes and Metabolism
Za: Polskie Towarzystwo Dietetyki
Optymalne stężenie selenu, żelaza czy cynku może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka – wynika z prac prowadzonych na Pomorskim Uniwersytecie Medycz... czytaj dalej