Optymalne stężenie selenu, żelaza czy cynku może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka – wynika z prac prowadzonych na Pomorskim Uniwersytecie Medycznym w Szczecinie. W sierpniu lekarze zakończyli kolejny etap badań nad poziomem mikro- oraz makroelementów i ryzykiem choroby nowotworowej.

„Dzięki prowadzonym projektom wiemy już, jaki jest optymalny poziom dla człowieka selenu, żelaza, miedzi, cynku czy metali ciężkich” - powiedział prof. Jan Lubiński z Pomorskiego Uniwersytetu Medycznego w Szczecinie, prowadzący projekty naukowe w Zakładzie Genetyki i Patomorfologii.

„Staramy się wyznaczyć właściwe stężenia poszczególnych substancji w organizmie, a także takie, w których ryzyko wystąpienia raków jest największe. Chcemy oszacować wpływ tych związków na wyniki leczenia. Kolejnym etapem są badania, w których próbujemy wyrównywać niekorzystne poziomy substancji przez ich suplementację. Dzięki temu określimy ryzyko wystąpienia choroby nowotworowej, a także szansę jej wyleczenia” - wyjaśnia.

Prof. Lubiński powiedział, że jednym z najnowszych wyników badań, które już zostały zgłoszone do opatentowania, dotyczą korelacji stężenia selenu i metalów ciężkich.

Selen, żelazo a komórki nowotworowe

„Wiemy, że poziom powyżej 13 mcg (mikrogramów) ołowiu na litr surowicy wiąże się z trzykrotnie większym ryzykiem wystąpienia choroby nowotworowej. Rekomendowany przez nas poziom selenu w wysokości 85 mcg neutralizuje tę sytuację, kiedy stężenie ołowiu nie przekracza 20 mcg. Przy większych wartościach należy suplementować selen w stosunku od 3,25 do 5,25. Według naszej wiedzy, są to jedyne takie badania na świecie” - dodaje.

„Kolejne badania potwierdziły zależność niskiego poziomu żelaza na wysokie ryzyko wystąpienia raka jelita grubego. W przypadkach małego stężenia tego pierwiastka wysyłam pacjentów na kolonoskopię. Niejednemu uratowaliśmy dzięki temu życie” - wyznaje.

Jak dodaje prof. Lubiński, ważnym odkryciem jest uznanie stężenia mikroelementów jako czynnika prognostycznego. „W połowie czerwca br. zakończyliśmy badania dotyczące raka krtani. Wśród pacjentów tylko 25 proc. miało poziom selenu w normie. Pozostałym, którzy mieli niższe wartości, ryzyko zgonu w ciągu 5 lat wzrastało 10-krotnie. Według nas stężenie selenu to ważny czynnik decydujący o wynikach leczenia” - tłumaczy.

Obecnie w Szczecinie trwają badania kliniczne poświęcone pacjentom niskoselenowym. „Część chorych otrzymuje selen, część placebo. Wierzymy, że nasze wyniki pomogą w leczeniu pacjentów. Chemioterapia, radioterapia i chirurgia są bardzo ważne, ale równie ważny jest też stan ogólnoustrojowy pacjentów. Do czynników, które to opisują na pewno należy selen. Jest to bardzo ważny marker prognostyczny” - powiedział.

Jak zaznacza Lubiński, już wkrótce jego zespół badawczy będzie miał wyniki dotyczące ryzyka występowania raka płuc, jelita grubego, prostaty, trzonu i szyjki macicy. „Co roku nowych zachorowań na nowotwory w Polsce jest ponad 100 tys. Przy wprowadzeniu naszych efektów badań mogło by być trzy razy mniej. Patrzę na nasze wyniki z entuzjazmem, ale wiem też, że badania będą trwały jeszcze wiele lat” - podkreśla profesor.

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl 

Rak nerki zwykle jest wykrywany podczas przypadkowych badań

Ponad połowa guzów nerki, w tym rak nerki, wykrywana jest podczas przypadkowych badań, takich jak zwykłe USG – zwraca uwagę ekspert w dziedzinie urolo... czytaj dalej