Choroba dwubiegunowa – definicja

Choroba dwubiegunowa afektywna, znana również jako choroba maniakalno-depresyjna, to według Światowej Organizacji Zdrowia choroba mózgu, która powoduje nietypowe zmiany w nastroju, poziomie życiowej energii, aktywności i zdolności do działania, w tym podejmowania określonych decyzji, realizacji zadań.

Choroba dwubiegunowa – objawy

Objawy choroby afektywnej dwubiegunowej różnią się od zwykłych wzlotów i upadków, które przechodzi każdy człowiek. W tym schorzeniu prowadzą do zaburzenia relacji z innymi ludźmi, osłabienia wydajności w pracy, szkole czy codziennym życiu. W skrajnych przypadkach choroba może się skończyć samobójstwem.

Osoby z chorobą dwubiegunową doświadczają tzw. „epizodów nastroju”. Objawiają się one skrajnymi zmianami w samopoczuciu – od przygnębiającego smutku, do euforii. Po okresie nadmiernej radości, podekscytowania, nazywanym epizodem maniakalnym, następuje stan przygnębienia, poczucia beznadziejności – tzw. epizod depresyjny. Zdarza się także, że jeden epizod nastroju może nosić znamiona i manii, i depresji.

Ciężkie epizody manii lub depresji mogą się wiązać z dodatkowymi objawami, np. w postaci halucynacji czy urojeń, odzwierciedlających aktualny stan psychiczny osoby chorej. To powoduje, że choroba dwubiegunowa jest często mylona ze schizofrenią.

Osoby chore mogą mieć także tendencję do nadużywania alkoholu lub substancji psychoaktywnych, problemy w relacjach z innymi ludźmi, słabiej się uczyć albo pracować mniej wydajnie, niż dotychczas.

Choroba dwubiegunowa – przyczyny

Nie ma jednej, konkretnej przyczyny powstawania choroby dwubiegunowej. Najczęściej jest wynikiem wystąpienia i nałożenia się wielu czynników. Wiadomo natomiast, że choroba ta jest często dziedziczona, a badania genetyczne sugerują, że niektóre osoby są bardziej narażone na rozwój choroby dwubiegunowej, niż inne.

Oprócz genetyki, czynnikiem sprzyjającym rozwojowi choroby jest określona budowa i praca mózgu. Niektóre badania obrazowe pokazują różnice w funkcjonowaniu mózgu osób zdrowych i cierpiących na chorobę dwubiegunową, np. kora przedczołowa odpowiedzialna m.in. za podejmowanie decyzji i rozwiązywanie problemów, wydawała się być mniejsza i słabiej pracująca u osób chorych.

Choroba dwubiegunowa – diagnoza

Diagnozę stawia lekarz psychiatra, po przeprowadzeniu wywiadu i badań, które mogą obejmować testy laboratoryjne i diagnostykę obrazową mózgu. Ma to na celu wykluczenie innych czynników, mogących powodować objawy choroby dwubiegunowej, jak np. udar albo guz mózgu, choroby tarczycy.

Choroba dwubiegunowa może się nasilać, jeśli jest nierozpoznana i tym samym nieleczona. Epizody mogą stawać się coraz częstsze i intensywniejsze, a chory może doświadczać coraz dotkliwszego pogorszenia relacji osobistych, społecznych i związanych z życiem zawodowym.

Choroba dwubiegunowa – rokowania

Choroba dwubiegunowa zwykle trwa przez całe życie. Epizody manii i depresji powracają co jakiś czas, ale podjęte leczenie sprawia, że stają się coraz rzadsze i krótsze. Wiele osób z chorobą afektywną dwubiegunową jest wolnych od objawów pomiędzy epizodami.

Jak leczyć nerwicę natręctw?

Nerwica natręctw, a właściwie zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD, obsessive-compulsive disorder) jest jednym z kilku rozpoznanych przez psychologów... czytaj dalej