Cewnikowanie przerywane, nazywane również samocewnikowaniem, jest jedną z metod opróżniania pęcherza u osób z dysfunkcją neurogenną pęcherza moczowego lub innymi zaburzeniami czynności dolnych dróg moczowych.

Cewnikowanie przerywane - na czym polega?

Metoda ta polega na wprowadzeniu do pęcherza poprzez cewkę moczową jednorazowego cewnika w celu usunięcia zalegającego moczu. Po opróżnieniu pęcherza cewnik jest wyjmowany. Zgodnie z obecną wiedzą medyczną cewnikowanie przerywane jest opisywane jako jedna z najbezpieczniejszych metod opróżniania pęcherza. Międzynarodowe i polskie wytyczne rekomendują cewnikowanie przerywane jako złoty standard, podkreślając jego kluczowe zalety.

W porównaniu do innych rozwiązań cewnikowanie przerywane niesie ze sobą stosunkowo mniej komplikacji, minimalizując ryzyko powikłań urologicznych. Zapewnia pacjentowi większą niezależność, a tym samym poprawia jego jakość życia.

Cewnikowanie przerywane - jak często?

Częstotliwość cewnikowania zależy od ilości produkowanego moczu w ciągu dnia. Według przyjętych rekomendacji powinna być taka, aby usuwana ilość moczu nie przekraczała jednorazowo 500 ml. Zgromadzenie w pęcherzu moczu w ilości większej niż 500 ml jest szkodliwe dla większości osób. Nadmierne rozciągnięcie pęcherza niesie za sobą ryzyko jego uszkodzenia i infekcji dróg moczowych.

Samocewnikowanie powinno być wykonywane wyłącznie wtedy gdy, jest zalecone przez lekarza. Określa on, między innymi, indywidualną dla każdego pacjenta częstotliwość cewnikowania oraz dobiera odpowiedni rozmiar cewnika.

Cewnikowanie przerywane - wskazania

Wskazaniem do stosowania cewnikowania przerywanego są wszystkie te przypadki, w których mamy do czynienia z zaleganiem moczu w pęcherzu. Czasami może to być sytuacja tymczasowa, na przykład po operacjach urologicznych. Dość często jednak konieczne jest stosowanie cewnikowania przerywanego przez długi czas lub nawet do końca życia. Jeśli mocz pozostaje zbyt długo w pęcherzu, istnieje ryzyko, że ulegnie tam niekorzystnym zmianom, co może sprzyjać namnażaniu się bakterii i prowadzić do zakażenia układu moczowego, a nawet uszkodzenia nerek.

Do najczęstszych przyczyn wpływających na konieczność stosowania cewnikowania przerywanego należą schorzenia o podłożu neurologicznym, a w szczególności:

• uraz rdzenia kręgowego
• rozszczep kręgosłupa
• stwardnienie rozsiane (SM)
• mózgowe porażenie dziecięce
• nowotwory OUN
• wylew, udar

Cewnikowanie przerywane mogą stosować wszyscy odpowiednio zdiagnozowani przez lekarza pacjenci, wykazujący się odpowiednią sprawnością manualną lub też ich opiekunowie chętni do wykonywania tej czynności. Do ewentualnych przeciwwskazań mogą jednak należeć:

• nietypowa anatomia cewki moczowej
• pojemność pęcherza mniejsza niż 200 ml.
• niezdolność lub niechęć do przestrzegania harmonogramu cewnikowania

Co istotne, samocewnikowanie powinno być wykonywane wyłącznie wtedy, gdy jest zalecone przez lekarza, zaś stosowanie cewników powinno być rozpoczynane dopiero po przeszkoleniu przez personel medyczny.

Źródło: Oddział Mazowiecki Polskiego Towarzystwa Urologicznego

Najczęstsze schorzenie urologiczne występujące u mężczyzn

Schorzenia urologiczne u mężczyzn obejmują choroby układu moczowo-płciowego. Są to dość częste dolegliwości. Pojawiają się w różnych grupach wiekowych... czytaj dalej